1 Kendimle Sohbet
Bu nasıl bir yaşamdır be güzel insan...
Hiç düşündün mü neden geldin dünyaya?
Neden düştün bu amansız kavgaya?
Aldığın nefes bile sana ait değilken,
Neden umut bağladın karanlık yarınlara...
Bir günün bile olmadı, sana ait hayatta.
Ne mutlulukların, ne hüzünlerin...
Ne umultların ne de hayallerin...
Sanki hep emanetti üstünde gülüşlerin.
Bir dilim ekmeğin kavgasına tutuşmuşken,
Tufanlar esmişti sanki sığındığın limanlara
Hüzün çökmüştü o loş ışıklı sokaklara.
Sen kavgasındayken sevdiklerinin,
Hep sonbahar gibiydi o sevenlerin...
Yaprak yaprak dökülürken ömrümden,
Ağır ağır yağan bir yağmurdu gözyaşların.
Aşka hasret bakan o dalgın gözlerinde.
Hani düşünmüştün ya kendince...
Ne güzeldi "seni seviyorum" diyebilmek.
Ne büyük mutluluktu sıcacık bir yürekten,
"Seni seviyorum" cümlesini duyabilmek
Bir kardelen gibi o yürekte yeşerebilmek
Ah be güzel insan...
Sevilebilmenin umudunu bile sevmişken
Azmin tükendiği aczin başladığı bir zaman
Hani kurmuştun ya hayalini sonsuzluğun
Sonsuzlukta saklı ölümün...
Daha yaşanmamış acılar seni beklerken,
Ölüm bile hayal sana güzel insan
( Kendimle Sohbet başlıklı yazı Ergül Güzel tarafından 19.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.