1
Gece olunca dillenir yalnızlığın,
acıların, anıların, kanar kabuk tutmuş yaraların.
Acıdan göğsün daralır,
sanki iki el boğazını sıkar gibi.
İnsan en çok kendine acır aslında,
emeğine, su gibi akıp giden ömrüne.
Ve her şeye rağmen özlersin,
özlenense acıtandır.
Ağlarsın sessiz sessiz,
kimse duymaz, boğazında düğümlenen çığlıkları.
Avazın çıktığı kadar bağırmak istersin, susarsın.
Yüreğin şişer sığmaz göğüs kafesine.
Çisim çisim yağan yağmur gibi süzülürken gözyaşların,
yorgun düşer ruhun, uykuya dalarsın,
bu sefer de kâbuslar başlar,
yüreğin ağzında uyanırsın.
Bir de sabahı var bu gecenin,
kirpiklerinin arasında akmayı beklercesine akar yaşlar yanağından,
hem gidene hem kendine yanarsın.
Daha günaydın demeden güne ağlar ağlar ağlarsın.
17.11.2018
Yemin