ŞİİRLERİ ÖVGÜ GERİLETİYOR.
Şiiri tadında yazamayan şairleri
tenkit edememek,
ağrımaz başımın yükü oluyor,
taşıyamıyorum.
Yazamamak suç değil hece veznini,
serbestçe dizilmiş mısralarıyla,
Nazım'ın ölümsüz eserleri
düşmüyor ellerden.
Ayağa, kafiyeye heves ettiysen,
kitaplar raflarda toza bürünmüş.
Okursak verecek neleri bize,
uzak mı sanki kütüphaneler,
üşeniyorsan ben bilmem.
Doğru, yanlış şiir yazarken,
kızmadım tenkide gördüm gerçeği.
Yırtmaya kıyamasamda,
dosyamda saklar dururum.
Şiirin üstadı yaparken yorum,
demiyor doğruyu tebrikten başka.
İyilik yapmıyor "kırarım" diye,
yaptığı yanlıştır dostluktan yana.
Sanal ortamda işi bilenler,
süslü resimleri koymakla başa,
gönlün duygusunu verdim sanıyor.
Diyemiyorum.
Elinde malzeme olan kardeşim,
taşlar gediğini bulmaz ustasız.
Hatayı söyleyen dosttan olmazsak,
şiirde gelecek hazindir hazin.
Tuzu kurudan gördün mü şair,
yalısında çileye şiir yazıyor.
Okuyandan olsaydı herkes şairdi,
Allah vergisi bilir kimisi.
Dağda, yolda, bağda, her nerede,
gelirse esini kaleme sarıl,
sonraya kalanı suya yazarsın,
hayalden öteye kalmaz gerisi.
Bilgiçlik taslıyor saymayın diye,
sürçü lisanı mı boğun tenkide,
her yiğidin çorba içişi farklı,
serbestten yanı gömüldüm dibe.
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 02 02 2019 saat 1130