Belki kontrolsüz düştü arzın
orta yerine
Azgın Âdem çocuğu ne emmi ne
bibidir
Sarılır durur her an akan
tuzlu terine
O hayali sevdanın bir sanal
sahibidir.
Ak sıralı kaşında henüz bir
genç yaşlıdır
Baharında kışında kalbi elmas
taşlıdır
Yâre vuslat dışında seven
ağır başlıdır
Nefesle yaşattığı bir güzel
talibidir.
Benliği terk ederek geceleri
ağlarsan
O kuyudan çıkarak sular gibi
çağlarsan
İkna edip Celali yüreğini
dağlarsan
Dünya arenasında ruh nefsin galibidir.
Hep görsün istediğim aynayı
tepeledi
Yalvardım sır ver diye bir
bilene sor dedi
Kendinle sohbet edip sakla
onu ebedi
Gemilerden habersiz âşık
umman gibidir.
Dürülmüş son noktada insan
tarifsiz iken
Yoldan saptırmak için etrafta
çakırdiken
Ayak yalın gezerken yüzüne
batar diken
Bir gönlün son halkası
sonsuzluğun dibidir.
04.02.2019
Ahmet Çelik