Kadınım 


Bir gönül telvesinde yıllarımı ararken,

Kendimi tüketmişken, bana kalan kadınım.

Yalnızlığın koynuna kollarımı sararken;

Sevginin iffetini  bana çalan kadınım,

Ben isminin altında yazacak soyadınım.


Derde kucak açalı, alınmaz ellerdeyim.

Aşka küsüp kaçalı, bulunmaz illerdeyim.

Gönül yüzüm façalı, tanınmaz hallerdeyim;

Acıyan hislerime merhem olan kadınım,

Ben ismimin altında yazacak soyadınım.


Ne hayalim kalmıştı, ne hayal kuruyordum.

Beni görmeyenlerin önünde duruyordum.

Kader mi bu keder mi? Kendime soruyordum;

İçime ışık gibi aşkla dolan kadınım,

Ben ismimin altında yazacak soyadınım.


Yargıla geçmişimi, divan-ı aşk kurulsun.

Sen olmayan sözlerin tekmil boynu vurulsun!

Limanı ol kalbimin, kıyametim durulsun;

Sen ümidim bitmişken beni bulan kadınım,

Ben isminin altında yazacak soyadınım.


İmha et sözlerinle kaldığım kafesleri,

İma et gözlerinle daldığım hevesleri.

Helal eyle sensizken aldığım nefesleri;

Sen onca günahımla beni alan kadınım,

Ben ismimin altında yazacak soyadınım.


Şiir boyumu aştı ne desem yetmeyecek.

Nokta noktamsın benim, boşluğu bitmeyecek.

Sen ağzımın tadısın hoşluğu gitmeyecek;

Sen daha ben olmadan benim olan kadınım,

Ben isminin altında yazacak soyadınım...


Ahmet Çabuk

( Kadınım başlıklı yazı Ahmet Çabuk tarafından 15.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.