Rüzgâr bulutları toplamış oğul!
Güneşin önünü kaplamış oğul!
Düşmanlar vatanın kara bağrına
İşgal hançerini saplamış oğul!
Nice padişahlar tam altı asır;
Hükmetmişken, bu tükeniş sanki sır.
Padişah biçare, halkı biçare;
İstanbul işgalde, boğazlar esir.
Samsun limanına hışır mı hışır,
Kırk sekiz aslanlı gemi yanaşır.
Mavi gözleriyle ufuktan bakan,
O güneşle Samsun halkı tanışır.
Ata’nın yüreği inançla dolu,
Samsun’dan Sivas’a çiziyor yolu;
Aklında bağımsız çağdaş bir devlet,
Ardında şahlanmış bir Anadolu.
Devrimler boyanır umut rengine,
Sanmayın imkânlar dengi dengine;
Büyük bir uyanış Anadolu’da,
Toplar uyum sağlar kalp ahengine.
Hep vatan sevdası düşer türküme
Kim baş eğdirmiş ki yüce Türk’üme
Ne kadar gaflete düşmüş ki millet
Herkes bir riyakâr Atatürk’üme
O aydınlık günler karardı birden;
Gaflet ve dalalet sardıkça erki,
İnsanlar şaşırdı yolu kibirden;
Bir isyan yükselir Anıtkabir’den!
Ne kalem razıdır ne kağıt oğul!
Dinsin bu endişe, bu ağıt oğul!
Sahip çık kalpteki büyük güneşe,
Kara bulutları sen dağıt oğul!
Bu millet onurlu ve sağduyulu,
Bu yüzden karanlık günler sayılı;
Coşari, umutla şevkle kutlanır;
Kutsal yolculuğun yüzüncü yılı.
