Online Üye
Online Ziyaretçi
Yokluğun leyl-i mâtem, koyu bir siyah gibi.
Dil mahzun,dide yaşlı,katresi bin âh gibi.
Sensizlik yokuşunda firar etti aşk ve eşk,
Ölümünü sırtında taşıyan seyyah gibi.
Sonu gelmez bir ağıt, senden geriye kalan,
Bazen makâm-ı hüzzam,bazen de segâh gibi.
Seni ne çok özledi susayan her tomurcuk,
Firkatinin nârında yanan sol cenah gibi.
Sensiz çıkılan yollar ya dönemeç ya tuzak,
Hayret vâdilerinde çığ düşen bir râh gibi.
Bilenler bilirler ki,bir ümîd-i ihsansın,
Kapanan kapıları açan bir miftah gibi.
Uzun lafın şûlesi bir iklim-i ziyasın,
Gündüzlerde bir güneş,gecede bir mah gibi,
Ahmet BOZ
21.07.2017
Yazarın
Önceki Yazısı