Doğduğum anda başladı çilem.
Olmayacakların başkentine uğradığımda.
Daha çok küçüktüm ben oysa.
Hayat ile dengem sürekli beni yarı yolda bıraktı,
Yediğim sillenin sayısını unuttum.
Hayırlısı ile nasip arasında dualarımın
habercisine muhtacım.
Umutlarımın parçasını arıyorum,
kaybolduğum gönülde.
Yürüdüğüm caddelere soruyorum.
Kışın ortasında buz devrinden
kalma sarkıtlar,
Batıyor bedenime,
boynum eğik faili meçhulum.
Rüzgarlara teslim ruhumu sulayan
vakitsiz yağmurlar,
gidersem sakın ağlamayın.
Gideceğim belkide,
vakitsiz salınacağım
gökyüzüne.
Ruhumdaki acıları bırakacağım
çıkılmaz bir dehlize.
Garip kuytularda gizlenmiş
yarınlarım. Hangi yöne baksam
şehir üstüme geliyor,
Sanki sokakların kavgası var
sessizlikle.
Firari kalmış duygularım peşimde.
Gitmek ve kalmak, aklım
hep bir çelişki içinde.
Zorda olsa kendimi buluyorum,
Mayınlar döşüyorum
geri dönüşü olmayan yollara.
Ve sebepsizce bırakıyorum
kendimi, sonsuzluğa.
(
Hayat Ağacı başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
21.07.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
