Tren İstasyonunda Son Yolcu Gibiyim
Saat gece yarısı
Uykuya küsmüş gözlerim
Bir sağa bir sola
Ya da tavana bakıp duruyorum
Derin düşünceler için de
Tüttürüyorum sigara
Gecenin siyah perdesi çekilmiş
Göğe bakıyorum uzun dalışlarla
Ardında soru işareti olan
Gelecek yarını düşünüyorum
Geride kalan dün gibi mi olacak
Yoksa başka mı
Sokaklara bakıyorum
Kimsecikler yok
Lambaların altında sallanıp
Dökülen ağaç yaprakları dışında
Sanki erken gelmiş
Bu yıl bana güz mevsimi
İçleniyorum kendimce içten içe
Konuşacağım kimsede yok diye
Kalem kağıt ile yazacağım şiir dışında
Volkanik dağ misali
O andaki halimle
Dökülüyorum uzun uzun
Yazdığım satırlara
Tren istasyonunda
Kalmış son yolcu gibiyim
Yüreğe sığmayıp dışıma taşan hüzünüm
Ağır geliyor ayakta duran benliğime
Sonunda dalıveriyorum
Hemen arkamda duran bankta
Tan vakti gelene kadar.
(
Tren İstasyonunda Son Yolcu Gibiyim başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
1.08.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
