İlk seninle gelmişti bahar

Toprağın rengi elaydı

Her renkte çiçek açarken

Tebessümler uçuşurdu

Özgürlük bulaşmış bedeninin

İçinde kuşlar nağmeyle mesajlaşır

Gül dalının dibinde buluşurlardı

Çünkü senin gözlerin ilkbahardı

 

İnce ve uzundu parmakların

Avuç içinde pamuklar yetişirdi

Güneş vururdu cilalı tırnaklarına

Kollarından akardı ilkbaharın suyu

Uzatsan başka mevsime gitmeyip

Sımsıcak tutacaktım üşümeden

Çünkü senin ellerin yazdı

 

Kumral saçlarının her bir teline

Tutunup yapraklar düşerdi yere

Rüzgar estikçe kasımda dalgalanır

Alır götürürdü beni uzaklara

Bazen karmakarışık yapıklanır

İlkbahar yağmuru ile ıslanırdı

Eylül eline alırdı bir tarak

Şiir okuyup tarardı nazlayarak

Çünkü senin saçların sonbahardı

 

Donarak soğuktan lal olmuştu

Dönmüyordu kar yağan ağzında

Buz dağı gibi dizilmiş dişlerinin

Arasına sığınmıştı sevgiler

Birbirine sarılıp topluca

Firar edecekti izin verseydin

Seni seviyorum sözüne

Ama bir türlü ısınmadı

Çünkü senin dilin kıştı

 

Çok kırıldım hayata sırt döndüm

Küsünce dünyadan ayrıldım

Başka bir gezegende tattım

Sensizliği yaşadım mevsimsiz

Çünkü ilkbaharı bir gün

Sonbaharı iki gün

Yazı üç gün geriye kalan

Üç yüz elli dokuz günü kış yaşadım

Çünkü sen benim hep kara kışında

Üşüdüğüm yılım oldun

( Kara Kışta Yaşadım başlıklı yazı Kazım Gök tarafından 23.10.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.