Sustum.
Sustum,
Çünkü…
Boşuna konuşan onca insan arasında konuştuklarım anlaşılmayacağı için sustum.
Anlamsız cümlelere verecek cevabım olmadığı için sustum.
Bazen susmanın kendini anlatmanın en güzel yolu olduğunu bildiğimden sustum.
Onlarca cümle kurarak bazı şeyleri anlatmaya çalışırsın ama anlatamazsın, anlatmakta başarılı olamazsın, işte o anlarda susmak onlarca cümlede anlatamadığını en güzel şekliyle anlattığı için sustum.
Kalıplaşmış düşüncelerin, şartlanmış ve karanlığa mahkûm olmuş beyinlerin hiçbir şeyi anlamayacağını bildiğim için sustum.
Bazen öyle anlar olur ki susmak zorunda kalırsın, işte o anlarda sustum.
Söz gümüşse sukut altındır atasözünü hatırladıkça sustum.
Bir söyle bin dinle sözünü hatırladıkça sustum.
Düştüğüm anlarda sustum.
Kırıldığım zamanlarda sustum.
Kırmaktan korktuğum zamanlarda sustum.
İsyanlarımın olduğu zamanlarda sustum.
Konuşmak kolay olduğu için sustum.
Anlamsız sözler söylememek için sustum.
Zamanı boş sözlerle doldurmamak için sustum.
Sevdiklerimi kırmaktan, üzmekten korktuğum anlarda sustum.
Bazen umut vermemek için, bazen de umutları kırmaktan korktuğumdan sustum.
Hayalleri yıkmak istemediğim anlarda sustum.
Hayallerin yıkıldığı anlarda sustum.
Yazamadığım anlarda sustum.
Ve suskunluğumu hep mısraların arasına sakladım.
Anlattıkça sustum, sustukça öğrendim.
Ama sustukça da anlamsız sorgulamalarla karşılaştım.
Zaten musallaya baş koyduğumuz da ebedi olarak susacaktık.
Dinçer Demirel
(
Sustum başlıklı yazı
kafkaslar tarafından
4.11.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
