1
Nadastaki yüreğimden
Kara kalemin ucuna sürgün verdin
Savrulan kuru hecelerden yaprak
Kanadı kırık mısralardan dal
Hazandaki şiirime kök oldun
Hayalimdeki utangaç duruşun
İçimdeki sarp dağların boynunu büktü
İnce narin parmaklarınla gelip onları kaldırır mısın?
Ayrılık sancısıyla kış geçmezken
Uzaklığın iz bıraktı ayazdaki rüyalara
Gözlerin aklımdaki testinin içinde dalgalanıyor
Sanki iç Anadolu’da azgın bir ela deniz
Hasretini sarıp tuza belemiş köpükler
Başım acıyor kıyıma vurunca gel gitler
Elimden tutup yosun kokulu bir alım nefesin sarılsın bana
Melteminle salar mısın?
İçimdeki kilometreler mi miyop
Yoksa düşlerime gelmekten yorgun musun?
Hafifçe solmuş gülkurusu benzin
Ayrılık mı öpmüş yoksa yanaklarından
Zihnimi cilalasam maziye varıp
Siyah beyaz resmine
Sevdamın kırmızısından sürsem
Kan revan içinde aklımda kalır mısın?
Ya allanınca yanakların
Ela gözlerine baktırıp
Ay yüzündeki çukura düşürür müsün?
Güldükçe uçurum olur mu gamzen
Sol böğrümdeki yaradan derin
Sen gül ki gamzen kapanmasın, nefesim olsun
Sen gül ki nadasta ki yüreğimde şiir harman olsun
Eğer bir gün gülmez isen o zaman ay yüzün tutulsun
Ben dende geriye
Dinsiz hasretin kalsın