Sıkıldı emzik ipiyle ümüğüm
Çocuk olmadım akmadı sümüğüm
Dar oldu kafesin kuşuma dünya
Anam babam ayrı acım dinmedi
Dedem kapın açık kilitlenmedi
Sofrada birlikte ekmek yenmedi
Öğüt tüm taş değdi dişime dünya
Vefasız gözünden çakmağı çaktı
Odun yetmedi taş kömürü yaktı
Beden közle ölüm tadına baktı
Ayaktan yukarı başıma dünya
Yaş on yedi oldu sevdaya düştüm
Yanarken kül oldum sanmayın piştim
İçime bakınca halime şaştım
Benzedim atmış beş yaşıma dünya
Yandıkça yaşlandım işe yaramam
Gel sarayım dese gitsem varamam
Bütün vücut yara artık duramam
Beni yeryüzünde taşıma dünya
Çöl oldu bedenim gözümde vaha
Oda akıp gider mezara aha
Geçti zaman geri gelmez bir daha
Sürme çeksen bile kaşıma dünya
Ecel geliyor son ihtarı vermiş
Toprağım yerime minderi sermiş
O sarmadı düştü iş bana dermiş
Bırak gelme artık peşime dünya