Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen çocukluk aşkımdın, öyle severdim seni
Ta o zaman kalbimi çalmıştın Karadeniz
Senelerdir durmadan, inan överdim seni
Anılarla aklımda kalmıştın Karadeniz
Güneş Artvinden doğar, ısıtır sahilini
Çeker çoluk çocuğu, alimi, cahilini
Kimisi de çok sever poyrazdaki halini
Kumsallara eğlence salmıştın Karadeniz
Her köyünden başka bir güzelliğin görülür
Her tepeden aşağı göz önüne serilir
İnsanını bırak da kurdu, kuşu vurulur
Her canlıda bir hayran bulmuştun Karadeniz
Öğlenleyin sıcakta güneş Sinopta iken
Tuzun muydu, suyun mu, rüzgar mı bizi yakan?
Ağaç, çardak arardık, neyse gölgesi çıkan
Öyle bıyık altından gülmüştün Karadeniz
Kendisi de çok yorgun, geldiğinde Burgaza
Yemeğini yedin mi? Sorar her bir arsıza
Tarifsiz bir batışı, hediyedir herkese
Güneşle dostluğunu bilmiştin Karadeniz
Bilirim şakan olmaz, can da aldın binlerce
Fırtınan başladı mı dinmek bilmez günlerce
Vurur tüm hiddetini, kayalara tonlarca
Yolları haritadan silmiştin Karadeniz
Hayırsız bir oğlunum, terkedip gittim ama
Sana uzak düşsem de sakın unuttu deme
Ne Marmara, Akdeniz olur üstüne kuma
O yüzüksüz yeminim olmuştun Karadeniz