Sabır yorgun çatlayacak
Yok eski tahammül
Altan al nereye kadar
Kırmızı çizgilerim aşıldı neredeyse
Suskunluğum bir yanardağ misali
Biriktirmiş kızgın lavları
Püskürtmek üzere artık yeter der derecesinde
Kaçarım köşe bucak kuytu köşelere
İnsanlıktan çıkmış insanlardan
Yapıcı değil sözler
Yok artık birleştirici kelimeler
Tutarsızlık var neresinden tutarsan tut
Ben eski insanlığı özledim
Dünya geniş dar edenler var
Sanki onunmuş gibi tüm evren
Çoğunda var böyle tavırlar
Yanlış desende dinleyen yok
Nereye gidiyor bu insanlık
Soruyorum bilen yok
Ruhumun yaz mevsimi kışa dönmüş
Isıtmıyor dışarda açan güneş
Güzde yaparak döken ağaç misali
Üşüyorum sözde gelen bu yüzyılda
