Ey! günü gün edip yaşayan gafil,
Gençliğin bedenden gitmez mi sandın,
Ömre ne senet kafidir, ne kefil,
Vakti geldiğinde bitmez mi sandın,
Hastalıklar başlar, dökülür dişler,
Başa geliverir olmadık işler,
Dertlerin türlüsü, bağrında kışlar,
Su alan bir gemi batmaz mı sandın.
Velev ki başın yaşlılık görmeye,
Yeterlidir, maymuna çevirmeye,
Parmak ucuyla seni devirmeye,
Bir çocuğun gücü yetmez mi sandın.
Çocukların gurbet yolunu tutar,
Zannetme ki daha ocağın tüter,
Terki diyar evinde otlar biter,
Damlarında baykuş ötmez mi sandın.
Hazan değdi mi durmaz dalda yaprak,
Nasibe düşer bir kazma bir kürek,
Bir zaman üstüne bastığın toprak,
O selvi boyunu yutmaz mı sandın.
Fatih Coşgun
