zora düştü umutlar
hepsi çıkmaz sokakta
önünde ya patika dik yokuş yollar
ya da kazınmış aşılmaz hendekler
nefes aldırmıyor gibi bana
geniş dünyayı dar eden insanlar
insanca yaşamak yaradan dışında
kimseye muhtaç olmadan
kula kul ol diyen diyenler var
oda yazmaz kitabımda
ilerliyorum zor bela
tüm yarınlara namerde el açmadan
buydu benim fersefem
doğduğum günden beri
maddiyata esir olmadı nefsim
kanaat şükür ettim bir lokma ekmeğe
şaşmamaya çalıştım yaradanın yolunda
gücüm yetiğince çalıştım yürümeye
becerebildiğim olduğu kadar
