Son Mülteci
Turna katarlarının geçtiği güzegâhlar yol gösteriyor yüreğime. Turnalar, güzel kuşlar. Adları hep yârla anılır, yâre onlarla yollanır selâmlar… Ben de turnaların geçtiği yerlerden geçersem sana rastlar mıyım ihtimal…
İlticalar hep hüzün kokar, lâkin senin iklimine iltica edebilmek , sınırıda, kıyılarında bile beklemek ayrıcalıktır. Varacağım iklimde sen varsan, mülteci yaftasını bir şeref madalyası gibi taşırım boynumda. Böyle anılmaktan da büyük haz duyarım.
Bekle beni , ey kıyılarına ulaşmak içim binbir okyanus aşmayı göze alabileceğim muhayyel sevgili! Senin beldende, sana meftun bir tutsak olmak, hürriyetin en anlamlısı en güzeli…
Ve benim hayalim, senin ikliminde tek ve son mülteci olabilmek, çok görme bu arzu hâli ey muhayyel peri! Sen elif misali ben vav misali…
Ankara,06.03.2010
(
Son Mülteci başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
7.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
