KÖÞEYÝ DÖNMEK

               Köþeyi dönünce. Güneþ bütün haþmetiyle karþýsýna çýkýverdi. Gözleri kamaþtý. Torpidodan gözlüðünü alýp taktý. Doðanýn bu tür oyunlarýna alýþýktý. Severdi sabahýn bu saatlerini. Güneþ doðarken ufuk çizgileri iyice belirgin hale gelir. Gecenin karanlýðý usul usul çekilirken, yýldýzlar bir bir kaybolur, ay usulca kenara çekilir ortalýðý kaplayan kýzýllýkta güneþ þimdi çýktý çýkacak derken o yaramaz bir çocuk gibi döndüðü bir köþeden çýkýverirdi karþýsýna.   Sabah güneþi, o muhteþem güzelliði ile ýþýldamaða baþladýðý zaman umutlarý hayalleri yeniden canlanýr þükrederdi.  Gündüzün aydýnlýðýna kazasýz, belasýz kavuþtuðuna. Güneþe bakarak gülümser  “günaydýn” derdi. Doða nazlý bir gelin gibi mahzun nazlý nazlý uyanýrdý. El deðmemiþ Bakire kýza benzetirdi. Ýnsanlarýn birazdan onu kirleteceðini, hoyratça kullanacaklarýný düþündükçe üzülürdü.

           Dikiz aynasýndan yolculara baktý. Hepsi uyuyordu. Gece yarýsýna kadar arkadaþlýk eden yaþlý adam da uyuyordu. Baþý yana kaymýþ diþsiz aðzý acýk, bir bebek gibi rahat nefes alýp veriyordu. Belki Düþünde kýzýna, torunlarýna kavuþuyordu. Uyanýnca nasýl sabýrsýzlanacak, bir saatlik yol bitmeyecek gibi gelecekti. Yolcular hep böyledir saatlerce yolculuk yapar hiç sesleri çýkmaz son bir saat kala sabýrsýzlaþmaða baþlarlardý. Muavinde uyuyordu yanýnda ki koltuk da. On sekizinde çelimsiz bir gençti.” Bu yollara dayanamýyor. Kendine baþka iþ bulmalý. Günden güne zayýflýyor kerata, Ama uzun yollara tutkunmuþ, þoförlüðü seviyormuþ. Laf hepsi, macera arýyor. Serde gençlik var ya. Bir zamanlar sen de öyle deðil miydin hey gidi kaptan?  Diye uzayýp giden yola, doðan güneþe baktý.   Muavin yerinde kýpraþtý gözlerini açtý. “ Günaydýn patron amma uyumuþum. Kahve yapayým mý?”                                                                                                                                                 

“Sað olasýn biraz sonra yaparsýn, iyi uyudun mu?"        

 "Ýyi uyumuþum patron sað olasýn. Bu günkü yolcularýn fazla sesi çýkmadý. Sen nasýl dayanýyorsun uykusuzluða,"

        “ Alýþtýk be oðlum. Yýllardýr yollardayýz. Gündüz iyi uyurum dinlenirim. Ýnsan bünyesi duruma göre þekilleniyor.

     “ Hep uzun yollarda mý çalýþtýn patron?”                                                                                               ””     

                                                       Yok, önceleri Ankara da Ulus Kýzýlay hattýnda çalýþtým.  Eski bir taanus dolmuþum vardý. Düldül derdim o benim ben onun çok kahrýný çektik

Kýþýn soðuk da, yazýn sýcakta düldülle beþ on sefer yapabilmek için canýmý diþime takýrdým. Kýþýn bir türlü yürümezdi düldül. Tam yolcuyu alýr, hareket edeceðim sýra da çalýþmazdý. Yolculara ezile sýkýla inip itmelerini rica ederdim. Bazýlarý iter, bazýlarý da söylene söylene giderlerdi. Araba çalýþýr,  bu seferde yolcular tek tek gitmiþ olurdu. Arkalarýndan yenilmiþ sporcu gibi bakar kalýrdým. Akþama eve ekmek parasý götürmeði düþünürken, bir sürü borçla dönerdim. Arabanýn þanzýmaný daðýldý. Fren tutmuyor, akü basmýyor, balatalar eskidi derken sanayi den çýkamýyordum. Ustalar desen insafsýz bu adam parayý nerden bulacak diye düþünmez. Bir vida sýkýþtýrmaya anasýnýn nikâhýný isterler. Neyse hadi bir sabah kahvesi yap da içelim .”                                                                                                                                                                                    

Muavin konuþmanýn kesilmesinden pek memnun kalmamýþtý. Ama patronun isteði emirdi. Ýyi adamdý, pek konuþmazdý. Aylardýr yanýnda çalýþýyordu ilk defa bu kadar konuþuyordu. Ýsteksizce kalktý. Kahveler yapýp getirdi.

                                                                                                                  “        Eline saðlýk mis gibi kokuyor seninkilerde almýþtýr kokuyu yavaþ yavaþ uyanýrlar.                                                                                                                                                                          Afiyet olsun patron anlatýyordun, düldülün çok mu eskiydi?”

                                                                                                                                           Eskiydi ama Yolcular çok hoyrattý saygý kibarlýk denen bir þey yoktu. Ýnerken kapýyý küt diye çarpmazlar mý bütün cinlerim tepeme üþüþürdü.  Yavaþ Ulan yavaþ diye küfürü basardým içimden. Þoför olduksa hayvan olmadýk ya. Sen doktorsan, sen memursan sen iþçiysen den de þoförüm. Sizinki meslek de, bizim ki ne? Biz sizin karþýnýza nasýl þapkamýzý çýkartýp geliyorsak biz o kadarýný da istemiyoruz. Suratýmýza kapýyý güm diye çarpmayýn yeter. Þimdi beni ayýplayacaksýn ama Küfretmekte haklýydým. Çünkü haftada bir kapý ayarlarý ve kilitler için sanayi ye gitmek zorunda kalýyordum. Sanayide ustalar bizi yolunacak kaz gibi görürdü., Dolmuþlarýn  kazancý  iyiymiþ. Bilmezler ki  parasýzlýktan antifriz yerine ispirto koyduðumu,. Her sabah bu kadar parayla ben ne piþireceðim diye baðýran kadýný, Baba harçlýk, baba ayakkabýmýz eskidi diyen çocuklarýn varlýðýný bilemezlerdi.                                                                                                                                                                      

Anlayacaðýn býkmýþtým, her þeyden, herkesten.   Etrafýmdan fortlar þavroleler, magurusler výzýr výzýr geçtikçe içim giderdi. Hele 302 ler hayrandým. Bazý günler durur seyrederdim. Ne asýl, gururlu bir duruþu vardý.  Kükreyen motorun sesiyle,  her þey bana výz gelir soðuk sýcak. Kar fýrtýna yeter ki Kaptaným bana iyi baksýn ona yollarda býrakmam diyor gibi geliyordu. Þoförlük mesleðini seçtim seçeli, gerçi kendi isteðim ile seçmedim. Pilot olmak istiyordum, Ama babam ortaokulu bitirince meslek sahibi ol diye sanayi ye çýrak olarak verdi.  Orada çalýþmayý hiç sevmedim. Kaçtým.  Muavinlik, þoförlük derken uzun yol kaptaný olduk.                                                                                                   

 Gözüm hep 302 ler de uzun yollardaydý. Düldülü çektim kapýnýn önüne camlarýna satýlýk levhasýný yapýþtýrdým.     Yolcular uyanmaya baþladý git bak arkadan çaðýrýyorlar”    

“ Tamam patron”   diyerek muavin boþ bardaklarý alarak gitti.  Eski anýlar canlanmýþtý.                                                                                                                                                                          

Uzun yol þoförlüðü yapacaðým dediðinde Karýsý ne huysuzlanmýþtý.  Þoförlere güveni yoktu.  Hep kendisini aldattýðýný düþünürdü. Ona göre arabasýna kadýnlarý alýyor gezmelere götürüyor, paralarý onlarla yiyordu. Þoför milleti deðil mi hepsi birdi. “Bizim karýda hiç akýl yoktu. Ulan bi düþün sana pas vermeyen kadýna nasýl götürürsün. Öyle bir þey yapmaða kalk piyasadaki durumun ne olur. Yüzüne tükürürler, onurun beþ paralýk olur. Sonra insan ekmek parasýný kazandýðý nimete ihanet eder mi. On yýldýr þu yollardayým, yolcularýma yan gözle bile bakmadým. Biçare hep mavin koltuðunda bir kadýnla yolculuk yaptýðýmý düþündü. Haklýda meslektaþlarýmýz o kadar kötü örnekler sergilediler ki zaman zaman. Oysa elime ne fýrsatlar geçti, Evinden kaçmýþ kýzlar. O yollular, bir öðün yemek için kendini vermeðe hazýr kadýnlar. Gerçi bazý fýrsatlarý kaçýrmamýþtý, Ama hiçbir zaman arabasýna binen canýný, namusunu ona teslim edene bakmamýþtý. 

                                                                                                                                                                       302 sevdasý onu iyice sarmýþtý. Gece düþlerinde dahi 302 lerý görüyordu. Hele de kazancý baþýn döndürüyordu. Düldülden çektiði sýkýntýlar aklýna geldikçe 302 ye daha çok sevdalanýyordu. Patronlar, onlarýn sýrtýndan 302 leri sýraladýkça içi gidiyordu.  Kafasýna koymuþtu onun da olacaktý. O aralar düldül satýlmýþtý. Kendi deðil ama plakasý iyi para etmiþti. Yanýna bir ortak bulmuþ. Borç harç 302 yi almýþlardý. Sevinçten uçmuþtu.

                        . Ýki arkadaþ gece gündüz demeden çalýþýyorlardý. Kendilerini o kadar iþe vermiþlerdi ki evlerini çocuklarýný unutmuþlardý. Bir an önce borcu bitirmek istiyorlardý senetler oldukça yüklüydü. Evdeki sakýntý gene devam ediyordu. Haným gene huysuz çocuklar boynu büküktü.

Az kaldý bu sýkýntýlar bitecek. Yakýnda köþeyi döneceðiz,   Bir kaç tane önemli senet kaldý. Onlarý ödeyelim. Sonra kazancýmýz cebimize kalacak. Bak göreceksiniz sizi krallar gibi yaþatacaðým. Tatillere götüreceðim. Ben de sizinle kalacaðým. Haným, seni yanýma hostes koltuðuna oturtturacaðým, Çocuklarý hemen arkamýza. Tanýdýk pansiyon, oteller var nerde isteseniz orada kalýrýz. Tatil boyunca hiç yemek yapmayacak, bulaþýk yýkamayacaksýn. Patron karýlarý gibi masaya kurulacaksýn “ getirin” diyeceksin ne istersen. Çocuklar istediklerini yapacak. Dilediklerini alacaklar” Karýsý dudak bükmüþ” “ Bu hayallere karným tok. Tatil felan da istemiyorum.  Þimdiye dek o kadar çok þeyler vaat ettin ki birini yerine getirmedin. Býrak tatili, insanca yaþayacak kadar para kazan da. Nasýl olsa alýþtým olanaklarý zorlayarak geçinmeðe,  yok u var etmeðe, çocuklarým la mutlu olmaya. Ama çocuklar büyüyor, ihtiyaçlarý artýyor. En önemlisi de babalarýna ihtiyaç duyuyorlar.

Uzun süren yolculuklarýn birinden evine döndüðünde evi boþ, kapýyý kilitli buldu. Komþularý, karýsýnýn evi terk ettiðini, baba evine gittiðini, hatta dostunun olduðunu. Onun la kaçtýðýný söyleyenler bile olmuþtu. Kadýn milleti deðil mi gibi laflarý duymamak için kaçmýþ kendini bir meyhaneye atmýþtý. Kim ne derse desin karýsý haklýydý onu terk etmekte Ona gereken ilgiyi, koca baba olarak üzerine düþeni yapamamýþtý.   Kazandýðýný içki, masalarýnda kulüplerde dansözlerin göbeklerinde yememiþti. Kazancýný evine ailesine getirmiþti.  Ama yetirememiþti. Onlarýn çektikleri sýkýntýnýn on mislini kendi çekmiþti. Böyle hayatýn, böyle yaþamýn içine… Ne vardý o kazada ortaðým öleceðine ben ölseydim.

                      O aný düþündükçe tüyleri ürperiyor, yaþamak anlamsýzlaþýyordu. Bir kýþ günüydü. Saat gece yarýsýný çoktan geçmiþti. Yolcular uyuyordu. Her þey normal gözüküyordu. Kýþ olmasýna raðmen yollar acýktý. Bir anda karanlýðýn içinden onun þeridinde süratle üzerine gelen ýþýk huzmesini gördü. Her þey saniyeler için de olmuþtu. Saniyeler içinde karar vermiþ direksiyonu saða kýrmýþ fakat tam kaçamamýþ arka kýsýmdan kamyon vurarak onu þarampole savurmuþtu.   Kaza bilirkiþi raporlarýna göre hafif atlatýlmýþtý onun sayesinde ama beþ yolcuyla birlikte ortaðýný kaybetmiþ. 302 si pert olmuþtu.

                    Þimdi baþka bir patronun 302 ikisinde gece gündüz köþe dönüyordu.                                                                                                           Fatma Sarýkaya Ravlý  15.1.1979

Düzeltme tarihi25 þubat 2020-03-07