Mavilerin Tükenişin de Geceleri Ağlarsın


Gecelerin sessizliğin de tükenince yürekler
Karanlığın da hüzünler kaplar öksüz ruhumuzu,
Hasretlikte susar artık konuşmaz lal olur diller
Siyahlara bakındıkça kaybettik umudumuzu.

Mevsim mevsim dolaşırım kayıp renklerin içinde
Gök kuşağından yitginse senli düş dolu günlerim,
Maviler silik yeşiller solgun hasret sürecinde
Hüzünlerimiz okyanus enginliğinde sevdiğim.

Güneşin yorgunluğunda kızıla bürünürken gün
Mehtabıyla buluşulmaz zifiriyse şu geceler,
Yağmur sonrası puslanmış renkler gök kuşağı üzgün
Nerede o sevdiğimiz gök kuşağı renkler.

Salıversek ruhumuzu gecenin derinliğine
Yalnızlığıyla yaşanmaz yaralanmışsa sineler,
Aransak bulunur muydu geçen zamanda bir çare
Bekle deseydik de bekler miydi sevince yürekler.

Sevdanın kurşunun yemiş gönül ta derinliğinde
Vurgunluğunda geriye sarılmaz ki onca zaman,
Sorsam hasrete tetiği çeken parmak hangimizde
Mavilerin tükenişin de geceleri  ağlarsın.

Dinçer Demirel

( Mavilerin Tükenişin De Geceleri Ağlarsın başlıklı yazı kafkaslar tarafından 8/21/2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.