Mavilerin Tükenişin de Geceleri Ağlarsın
Gecelerin
sessizliğin de tükenince yürekler
Karanlığın da hüzünler
kaplar öksüz ruhumuzu,
Hasretlikte susar artık konuşmaz lal
olur diller
Siyahlara bakındıkça kaybettik umudumuzu.
Mevsim
mevsim dolaşırım kayıp renklerin içinde
Gök kuşağından yitginse senli düş dolu günlerim,
Maviler silik yeşiller solgun
hasret sürecinde
Hüzünlerimiz okyanus enginliğinde sevdiğim.
Güneşin
yorgunluğunda kızıla bürünürken gün
Mehtabıyla buluşulmaz
zifiriyse şu geceler,
Yağmur sonrası puslanmış renkler gök kuşağı üzgün
Nerede o sevdiğimiz gök kuşağı renkler.
Salıversek
ruhumuzu gecenin derinliğine
Yalnızlığıyla yaşanmaz
yaralanmışsa sineler,
Aransak bulunur muydu geçen zamanda bir
çare
Bekle deseydik de bekler miydi sevince yürekler.
Sevdanın
kurşunun yemiş gönül ta derinliğinde
Vurgunluğunda geriye
sarılmaz ki onca zaman,
Sorsam hasrete tetiği çeken parmak
hangimizde
Mavilerin tükenişin de geceleri ağlarsın.
Dinçer Demirel