Kapı eşiğinde bekler durursun,
Uzaklara dalıp baktığın kimdir.
Ağlayıp, kahrolup, döşe vurursun,
Yıllardır hasretin çektiğin kimdir.
Hülyadasın, aran yok bu alemle,
Günlerin geçer gam, keder, elemle,
Bir yırtık kağıt, bir kırık kalemle,
Aşkını mısraya döktüğün kimdir.
Divane gezersin hayal kurarak,
Acıların dinmez kadeh kırarak,
Sazındaki sırma tele vurarak,
Adına türküler yaktığın kimdir.
Aşk dediğin şey üç harf tek bir hece,
Yanmadan çözülür mü bu bilmece,
Gözünü tavana dikip her gece,
Resmine mermiler çaktığın kimdir.
Ne menem illet bu çökmüş kor gibi,
Bu gidişle iflah olman zor gibi,
Adını gizleyip te bir sır gibi,
Bağrında mezara soktuğun kimdir.
Fatih Coşgun
