Sende ölüm, bende hüzün kokar.
Dalından düşen yapraklar
Bilirim ki toprağa karışacaklar
Ömrümden eksilen her gün
Bende hep toprak kokar.
Rüzgarda savrulup düşen
Dalına belkide küsen
Her yaprak gibi
Ayağımız deriz ya hep çukurda
Ömrümüz vakte gözümüz toprağa bakar.
Kaç hüzünlü SONBAHAR daha
Ömrümde gün, ay yıl bilmem ki ne var
Sonrasında var mı dört mevsim acaba
İLKBAHARını yaşayacakmıyım belli olmayan
Nice Mevsimler yıllar diyecekler mi ömrüme
Her Eylülde elimden tutup yeniden merhaba...