ŞİİRİN COĞRAFYASI
Hüzünleri imbiğinde damıtırken geceler
Asumana yükselir şairin çığlıkları
Hele de vurulmuşsa aşkın sürek avında
Bir insanın hayalleri düşleri,
Şafağı tutuşturan acılar volkanlaşır.
Kırılgan bir yüreğin mahzun bakışı
Gözlere bulut taşır.
Vardiyasız gece nöbetlerinde,
Çekilirken göndere isyan bayrağı
Su içerken dolunay gözlerinin nehrinden
Ve biteviye,
İçindeki boşluğa toprak atarken zaman
Düşmemek için o uçurumdan
Tek çaren,
Kapayıp gözlerini,
Gecenin kollarına bırakmaktır kendini.
Dinsin diye içindeki kum fırtınası
Bilirsin ki her zaman,
Uykudan önceki son sığınaktır
Yaralı yüreğini saklayıp sarmalayan,
Şiirin arşa değen sınırsız coğrafyası...
MELAHAT ÇETİNKAYA