adını

yağmurla yazmak istedim

fakat yağmadı

güneş ışınlarını da tutamadım

kumsala yazdım

deniz kendisine aldı

seni sevdim

seninle nefes alıyordum

sensizliği düşünemiyordum

senin olmadığın yer

karanlıkla aynıydı

güzel bir manzara ne ise

sen oydun

resmini yapmak istesem de yapamam

fakat

kelimelerle çizebilirim seni

şiirlerle püskürtürüm renkleri

kayıp zaman olmazsın bana

söylenmemiş sözler gibi sessizliğini

bende bıraktığın her izi

resmedebilirim tüm yazdıklarımla

seslen yeter ki

tanırım nerede olsan

o müzik sesini

o özgür martı çığlığını

ah evet,

hayat bizi sürükledi

hayatım senindi

beni , sen kaybettin

seni , ben kaybettim

kalbim yorgun

kalbimi acıtıyor savrulmalar

baharı bana geri getirirdi

gülüşlerin

uzakta olan yüzünü unutturdu

gölgeler eken fısıltılar

herkes kötü olmuş

yanılmaktan yoruldum

hayat bizi ayırsa da

görmediğim an yok seni

sensiz geceler güvensiz

rüzgarlar da sinirli burada

buna da alışıyorum

ellerimi tutan ellerin de yok

ben ve kendim

yalnız devam edeceğim hayata …

 

 

mustafa kaya

07.11.2020 / çengelköy

 

 

 

( Ben Ve Kendim başlıklı yazı cirik tarafından 11/7/2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.