Online Üye
Online Ziyaretçi
göklerimiz suskun baba
güneşimiz kayıp
gecelerimiz mehtapsız
bir başka dünyadan
bakarken bize
yokluğun vuruyor
sahip olduğumuz her şey
senden bir hatıra
adını taşımak istedik
her bayram aramızda bekledik
seninle aynı olmayı denedik
bir gecekonduydu evimiz
butik bir bahçemiz
diktiğin her ağaç çiçek açtı
her bahar meyve verdi
bıraktığın her şey sendin
her yer,her sohbet sendin
yüreğinin güzelliği
mahallenin sevdiği komşuydun
yoktu yardımına koşmadığın
kahkahaların vardı unutulmadı
her zaman yokluğun
acı
gülüşlerin , sesin geziyor
fotoğraflarda canlısın
aramızda hiç kaybolmadın
kolumuz kanadımız kırık
bırakıp gideli bizi
savunmasız hissettik
hayatta olmanı çok istedik
ne ,
bahçenin toprağını belliyoruz
ne de ,
hangi fidanları dikeceğimizi
bilemedik
dört tarafı bahçe olan
evimize ne güzel özenirdin
beceriksiz kaldık sensiz
bağırıp çağırmanı özledik
aramızdan ayrıldın
hepimiz savrulduk
gittikçe sana benziyoruz baba
bu sabah erken uyandım
sen oldum
çıkıp bahçede gezindim
ağaçları, aşılarını
inceledim
fidanların
yeni dikilen güllerin
böceklerini fark ettim
birkaç yeri belledim
tırmık ile topladım gazelleri
yığıp bir köşeye
gübre olsun diye
senden öğrendim hepsini
senin yaptığın gibi
bahçeye ,toprağa
baktığın gibi baktım
sen oldum
usulca dolaşıp durdum
etrafında evin
ayak sesleri sendin baba !
Mustafa kaya
09.11.2020 / Üsküdar