Online Üye
Online Ziyaretçi
MİMOZA AĞACI
sensiz bu şehir üşütüyor
geceleri yumuşak değil
kırık bir ayna yalnızlık gecesi
yüzümü çiziyor
resmine her dokunuşumda
bin çarpıyor yüreğim
yanmış bir ormandan farksız
tütüyor kalbim
bu deniz ,bu acı mavi su,
bu şehir,
seni hatırlatmadıkça anlamsız
geceler indikçe yalnızlığıma
kanatsızım
kanıyor sensiz ruhum
sabahların ayazında
kalbimin üşümüşlüğü acısı geçmiyor
bir mimoza ağacı
kalbinin sesi oluyor
gülüşlerin ,yüzünün gamzeleri
yosun kokusu sinmiş saçların
hayallerimin her biri oluyor
doğum günü ağacındı mimoza
ne zaman baksam ona
yalnızlığımı unutturuyor...
21.11.2020 / çengelköy
Mustafa kaya