Önce "Ýkra" dedi yüce yaratan,

Cebrail, Resule oldu öðretmen,

Kalemi söyletti aklý donatan,

Ýnsan yüreðine doldu öðretmen.

O her þeyi bilir, evren yaratan,

Yaratan bilmezse olmaz öðreten,

Gaip Covit ile yer gök titreten,

Milyarlarý derse saldý öðretmen.

Ýnsanlýk bilgiyi gidip çalmadý,

Bir dað kenarýnda bulup almadý,

Hala bedel öder çile dolmadý,

Derdimize çare buldu öðretmen.

Defter, kalem neydi, öðretti bize,

Elimizden tutup çýkardý düze,

Söz dinletir olduk demir öküze,

Kocaman daðlarý deldi öðretmen.

Öðretmen sözünü destursuz demez,

Bu aktýr, bu kara ayrýmý gütmez,

Gelecek nesline ihanet etmez,

Yuvadan öðüdü aldý öðretmen.

Her acý, her sancý su ile dinmez,

Zehir’e bal bile katmakla yenmez,

Her öðretene öðretmen denmez,

Yokuþlardan düze geldi öðretmen.

Baþöðretmen Atam yazdý eliyle,

Her harfi söyledi bir bir diliyle,

Herkese ulaþtý sevgi yeliyle,

Tatlý tebessümle güldü öðretmen.

Kilimler eskidi iki diziyle,

Karanlýk yýrtýldý kalem iziyle,

Yeniçað açýldý bir çift sözüyle,

Bataklýk içinde güldü öðretmen.

Ömer olmak tektir ilim bilene,

Mümin olmak derttir bilip gelene,

Meþ'aleyi verip titrek eline,

Çaresize bir yol oldu öðretmen.

Bir tas kavurgayý güp ettirmiþim,

Bunca güzel dosta söz yettirmiþim,

Her kelamýma da bal kattýrmýþým,

Gönülden ikramý buldu öðretmen.

Baki, "Ýkra" ile baþladý söze,

Öðretmen dostlarla geldi göz göze,

Ýlim irfan ile bakmadan toza,

Bilinmezlere güç oldu öðretmen.

291120 Mümin Üstün