mektup yazar gibi seviyorum
ayrılık da olsa bu hayatı
aşkın her rengini 
yeniden aşkı buldum
büyümeyen çocuk kendimi
uslanmaz gönlümü tutamıyorum
hatırlayacağım diye korkuyorum
bu şehirde nasıl sevdiğimi
çoğu hüsran
gece yağan yağmurlar gibi
yalnızlığımı biliyorum
gözyaşlarımı ördüm gecelerce
kimse acımı bilmiyor
korkuyorum kendimden hece hece
gündüzlere sığınıyorum
inan bana
bütün şehir karşımda
hatalarım sığmıyor dünyaya
bir gün gelirsin
görürsün beni
düşen bir yaprak gibiyim
sonlanamayan uçurumlarda
düşen yapraktan farksız çaresizim..

 

mustafa kaya

17.12.2020 / çengelköy

 

( Aşka Rağmen Mutsuzluk başlıklı yazı cirik tarafından 16.12.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.