Online Üye
Online Ziyaretçi
Şair deyince
Ocakta közü vardır
Şekersiz kahveye
bile diyecek sözü vardır
Karanlığın içinde kalsa
Kaleminin ucunda
Umutlara sığdırdığı
Gündüzü vardır…
Şair deyince
Yanıktır cıgarası
Dalıp dalıp gider kafası
Uzaklarda
Çok uzaklarda
Efkârın gölgesinde
Kimselerin bilmediği
Acılarla demlenen kimsesiz hüznü
vardır…
Şair deyince
Yüreğine dikey saplanır sözcükler
Kalemi leb’i derya
Dudağı laf fukarası
An gelir anlatılmaz cefası
Ya tükenmeyen sefası!..
Şair deyince deriz ya işte
Adamların en hası…
Şair deyince
Yağmurlu bir havada
Gri bulutlara inat
Islak kaldırımların
Taşlı, topraklı yolların
Rüzgârın uğultusunda demler
Tavşankanı çayını…
Şair deyince
İnce bir çizgidir gözyaşıyla arası
Kalem kâğıt doludur
Nerede olsa masası
Memleket kadar büyüktür
Aklındaki tasası…
Şair deyince
Hep kalem kesiği
Parmaklarının arası
Geceleri uykusuz
Siyahın her rengine âşık
Bazen aç
Bazen susuz
Kursağında yutkunurken ihlası
Parmakları cıgaranın sarısı…
Şair deyince
Hayatı ıskalamadan her şeye rağmen
Umutla doludur kumbarası
Bitmez tükenmez azimle
Bir kelimeye
Dünyayı sığdırmaktır
Bütün davası…
Adem Efiloğlu