1
Öz
canından fazlaca sevmişti aziz yurdu
İstikbâlimiz
için nice hayaller kurdu
Hakk'ı
terennüm etti, o bir kalemli ordu
Huzurun
tek adresi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Önce
mideyi değil, aç ruhları doyurdun
Azığı
kelâm olan, sofralara buyurdun
Mazlumların
sesini insanlığa duyurdun
Al
bayrağın gölgesi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Uluların
izini bir ömür iz eyledin
Hep
umut aşıladın, kışları yaz eyledin
Hakk
yolunda yürüdün, Kur'an'dan söz eyledin
Hakikatin
busesi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Yalın
ayaklarınla cephelere koştun sen
Bir
zafer muştusuyla çocuk gibi coştun sen
Sade
yaşarken değil, ölürken de hoştun sen
Vatanın
ak mayesi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Omzundan
indirmedin mukaddesat yükünü
Sahip
çıktın mâziye, unutmadın kökünü
Zemherinin
ardından erdi bahar sökünü
Kimsesizler
kimsesi, sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Güllere
sevdalıydın, vatan âşığıydın sen
Kör
karanlığı yırtan ay'ın ışığıydın sen
Ahlâkın
şahikası, ilmin beşiğiydin sen
Merhametin
sayesi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Türkçemin kalesinde söz bayrağı oldun can!
Dikenlerin
içinde gonca güller buldun can!
Sıla
aşkıyla yanıp altmışında soldun can!
Mehteranların
kösü sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
Osmanlı
çınarında yeşeren yapraktın sen
Güneşi
buyur eden müjdeci şafaktın sen
O
sessiz gidişinle, yürekleri yaktın sen
Gönüllerin
gayesi sensin Mehmet Akif'im!
Bu
toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif'im!
M. NİHAT MALKOÇ