Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Kalmadı kimsede yarına umut
Ay, sessiz sedasız bir dağa çıktı
Ormanlar yakıldı ağaçlar tabut
Tırtıllar vakitsiz yaprağa çıktı.
Gönül kan ağlıyor yok gönül çelen
Gidişat nereye var mıdır bilen?
Toprağın altında, narin kardelen
Mevsimi gelmeden toprağa çıktı.
Fukara çoğaldı arttı Türk Büklü
Kazı götürdüler amudu yüklü
Başımıza geçti üç beş sümüklü
Kendini şah sayıp otağa çıktı.
Çaldılar elimden yaşam kartımı
Yuttular ömrümü takıp hortumu
Geride koydular mili tortumu
O da sulanınca batağa çıktı.
Sormayın bilemem gelecek ayı
İkiye yardılar vurup baltayı
Aldılar elimden ağı oltayı
En sonunda hamsi kavağa çıktı.
Veysel Cerit___YAZGI24