Nisan yağmuru gibi ağlar ana
Evladı için kıyar zahirinde ki cana
Düşünür mü hiç, çoktan öldürmüş ölümü
Çocuğundan başka eder mi tek tasa…
Çığlığı yayılır uzaya dağlar ana
Unutur kaçmış inek, dana
Düşünür mü yangının olacakmış külü
Arar evladını yana yana…
Gönlünden yansıyan neler bağlar ana
Başına yemeni karadan kara…
Şehit evladının kanı üstünde koklar sümbülü
Kalbinde kapanmaz kanayan yara!
Değişmez geçse çağlar ana
Amine olur koklar Muhammed’i kana kana
Allah habibim der gönüllerin al gülü
Ettiği tebliğ yayılır dünyaya!
Yesin, içsin, yaşasın diye sağlar ana
Varını yoğunu adar balasına
Barikatları kırar yolu olsa örülü
Düşer arkasına…
Eğer ana
Çocuğunu sevmeseydi nasır olur muydu baksan ayasına
Cennet anaların ayakları altında çeksen görürsün tülü
Akıl sır ermiyor çabasına…
Saffet Kuramaz