Bugün saatte günde tren cigligi

Kirilip kopan hersey zemin ve tavanarasi bosluklari dolduran

Heryer kendi üstüne agir acikli öykülerin yoksul soguklugu icinde

Bunalmis bogulmus odalar esyalar avizeler saksilar evler ve bahceleriyle

Sonsuz bir yalnizligi saklayip siginarak

Herkes birbirinden diyemedigi

Ve ancak hic kimsenin olmadigi kimsesizlikler kucaginda konusmaksizin susup

Görünmeyen aynalara bakar gibi

Dilsiz duvarlardan birikmis yorgun yilginlar toplayip

Omzunda dünya bir yük

Hüzne icli agitlarla

Kül rengi daha ziyade ve cok

Dizler ve izler üstünde duramayan yolculuklarla

Yeri kendinden baska hic birseyle doldurulamayacak olan

Yasam hazineleri sefile yitik takdir yahut kabulün azap cevherinde

Öz varligini bile duyumsayamayacak kadar his

Mecal

Yön yol ve hafiza kaybinda,

Yutkundugu üzüntülerin üstüne söyleyecek tek laf bile bulamadan

Oturdugu yerden kalkip hic bir yere gitmemek üzereyken

Minnet eder gibi ricalarla elveda dileniyor sanki

Toplu tasinarak trenden gardan

Insan dünya

Hayat ve zaman

 

Seyfi Karaca…….Mayis / 21