Online Üye
Online Ziyaretçi
Dışarıda Bir Ben Ayık
İnsanlar yatıyor bir ben tek ayaktayım
Yerde bir kilim nakış nakış örülmüş serili
Bir genç kız gibi işlenmiş nakışlar tek tek
İndim sokağa sokak lambası da titreyerek yanıyor
Kaldırımlarda benden başka kimsede yok
Evlerin içinde uyku ve karanlık
Dışarıda bir ben ayık sokaklar karanlık
Dokunsa arkamda gelen eski nazlı yâr
Nereye gidiyorsun evin yolunu şaşırdın
Alsa beni nakış nakış örülmüş kilim üstüne oturtsa
Açsa gamzesinde güller tazecik gülüşüyle
Açsa gök mavi sabah güneşinin doğuşuyla
Kasvet dolu gönlümü dünyamı aydınlatsa
Uyansa artık aydınlık
Karanlık aydınlıkta kaybolsa
Güzel olmaz mıydı
Olurdu elbette
Her seven için olsun
Sevmeyenlerinde sevmelerle gönlü dolsun
Kaldırımlar şenlendi akasyadan kokan
Akasyaların kokusuyla
Sokakları doldurdu
Umutların fidesi hep gönülde yeşermiş kalsa
Kurutulmasa
İçimizde her daima ak bir yol olsa
Yol sevdaya aşka nazlı yâre çıkan ak yol
Bayram sevinçleri gibi çocuklar şen sokaklarda
Bize bakıyorlar şen halimizle şenleniyorlar
Olmaz mı böyle bir hayal ve düş
Neden olmasın ki
Herkes gibi ömrün çoğu gitmiş
Azı kalmış diyerek umursarsak olmaz elbette
Kızıl bir gül gibi duruyor hayaller az önümde
Bizi bekliyor
Kesilse umursamamanın şah damarı
Kartal kayalara
Gönül dağlarına çıksak
Seyir etsek aşk diyarlarını
Yıkılmış ne var ise inşa etsek
Mehmet Aluç