YA ÖLSEYDİM!
Ne yani?
Şimdi ben
öldüm mü?
Nasıl olur? Daha
genceciktim…
Ömrümün
baharında… Yaşamaya doyamamışken,
Olacak iş mi,
bırakıp gitmek dünyayı?
Bir daha nefes
alamayacak mıyım?
Su da mı
içemeyeceğim?
Bu ilkbahar
göremeyecek miyim çiçekleri,
Koklayamayacak
mıyım, nisan güllerini?
Hem hiçbir
hastalığım yoktu ki, öleyim
Ölüme de hazır
değildim...
Tek başıma ne
yaparım o daracık mezarda?
Emekli olunca arsa
alıp ev yapacak,
Bahçesine
güller dikip, dallarını budayacaktım.
Gözümün nuru kızım,
helâl süt emmiş bir yiğitle,
Ciğerimin
köşesi oğlum, sevdiği kızla evlenecekti,
Kalbini kırdığım
insanlardan özür dileyecek,
Gönüllerini
alıp, helâllik isteyecektim.
Eşimi, çok
gitmek istediği hacca götürecek,
Nurdağı’nın
zirvesinde; “Allah için seni seviyorum” diyecektim.
Yazık oldu
bana be… Yazık oldu.
Emekli
olmadan, ev almadan, çocuklarımı evlendirmeden,
Eşimin en çok
ve en son isteğini yerine getirmeden,
En kötüsü de
kimseden, hiç kimseden helâllik isteyemeden,
Ölmüşüm de
gömüyorlar,
Bir an önce
kabrimin üstünü kapatmak için,
Kürekleri
birbirine çarpıyor cenazeme gelenlerin.
“Durun,
yapmayın” diye, bağırıyorum, kimse beni duymuyor,
İmam nasıl da
sımsıkı sarmış kefenimi,
Kıpırdatamıyorum
hiçbir yerimi.
Kan-ter
içinde, korkuyla birden doğruluyorum yatağımda,
Elimi, yüzümü,
burnumu, kulağımı tutuyorum,
Emin olamıyor,
ensemden saçımı ters çekiyorum,
Canım müthiş
acıyor, ilk defa canımın yanmasına seviniyorum.
Hızla saate
bakıyorum, güneşin doğmasına onbeş dakika kalmış,
“Ölümü
öldürmeden, öldürme beni Allah’ım” duâsıyla,
Beni
öldürmediği için, şükrediyorum Rab’bime,
Her canlının
bir gün mutlaka öleceği (1)geliyor aklıma,
Yapamadıklarımı
yapmak için başlıyorum ölmediğim güne.
Ya ölseydim!
05/06/2021
#aslanyılmaz#sürgünadam#
ASLAN
YILMAZ
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ
وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
“Kullu nefsin zaikatul mevt,
ve neblukum biş şerri vel hayri fitneh, ve ileyna turceun.”
Her
nefis ölümü tadacaktır. Sizi bir imtihan olarak hayır ile de şer ile de
deniyoruz. Ancak bize döndürüleceksiniz.
Ankebut / 57. Ayet:
Her nefs ölümü tadıcıdır. Sonra
Bize döndürüleceksiniz.
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا
تُرْجَعُونَ
Kullu nefsin zaikatul mevti
summe ileyna turceun.