Aldanma gülüşüme gamsız sanma beni
Yanar içten dumansız ateş
Yansımaz yüzüme sessizliğimin
Ardına sakladıklarım sen göremezsin
Kopan kasırgayı fırtınayı
Zamanın yel değirmenin dönen
Ömür öğüten taşı
Ufalar yavaş yavaş beni
Parçalar hücreleri olan deni
Yazarken debisi dolu bir baraj gibi
Zorlanıyor seti saydığım
Bu bendeki göz kapakları
Koptu kopacak o yıkılmaz
Dediğim bendi akacam
Sessiz sedasız yine Geceye
Çare çaresiz çaba kaldı yetersiz
Ferman kalmadı ayaklarda
Koşamaz oldum sınavım saydığım
Doğarken anlıma yazılan yazıya
Yarı yolda kalmış gibiyim
Umutlar tazelense de her gece
Gelen sabaha her günüm
Giden dün gibi
Standart kalmış bir çizgi
Ne aşağı nede yukarı
Kalmış yerinde kıpırtısız
Çekerim sabır her seferinde
Bulurum ardında siyah saçtan
Artan beyaz telleri
Böyle akar giderim yavaşça
Sonu yazılan yere
Ne varsa onu yaşarım
Değiştirmeye imtiyazı olan
Yaratan ne dilerse odur gördüğüm
(
Yanar İçten Dumansız Ateş başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
6.07.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
