Online Üye
Online Ziyaretçi
Herkesin Bir Gideni Birde Geride Kalanı Vardır
Karşımda duruyor geceye yansıyan aksin
Elimde kalem seni çiziyorum gökyüzüne
Kara gecelerde kendimi sana tutsak görürüm
Kır zincirlerini der gözlerin kırması zordur
Ölümüne şiir yazacağım gelmezdi ki aklıma
Bilseydim hiç şiir yazmaya başlamazdım
Şiir gözlerinde kaybolur
yazmayı fırlatırdım bir kenara
Sen şiir okumayı severdin bırakamadım
Sen beni bıraktın benden önce gittin
Benden önce gideceğini bilseydim
Çıkmazdım gözlerinin karasında
Yatardım
gamzendeki çiçeklerin tarlasında
çıkmazdım
Sayfalarda yaralı kalbimin
seninle bir muhabbeti kaldı
Ruhumu geçmişimle senin hatıraların sarar
Gözlerimde usulca yağmurlar yağar
Mazinin adı sen geride kalan ben
Geçmişin yadı yad ederken yakar
Sana bakıyorum geçmişin penceresinde
Uzaktan bana bakarken
gülümsüyorsun
Eserken hafiften rüzgâr
saçların dalgalanıyor
Sanki taş bir heykelim
yerimden kıpırdayamıyorum
Sana gelemiyorum
Saçlarında kır çiçekleri kokusu
odama doluyor kokunla
Sen kır çiçeklerini çok severdim
Sana toplardım
Şimdi yine topluyorum her gün sana
Mezarının üstüne bırakıyorum
Bırakırken kalmak istiyorum
İzin vermiyorsun
Sanki benden önce tutuşuyor o yüreğin
Bekle diyorsun en son güz mevsimini
Beklerken işte o güz mevsimini
çiziyorum gökyüzüne resmini
Herkesin bir gideni
Birde geride kalanı vardır
Sen giden
Ben kalan oldum
Bende sana gelince
Yalan olacağız dünyada
Varan olacağız orada
Yeniden bir sen olacağız
Yeniden bir Gülşen olacağız
Seninle
Aşkımızın hasadını toplayacağız seninle
Mehmet Aluç