Zor zamanlar bu günler her þey karmakarýþýk,

Böyle  halde doðruyu, buluyorsan insansýn.

Karanlýðýn rahmine, yaktý isen bir ýþýk,

Ekmeðini  aþýný, bölüyorsan insansýn.

Felaket tellalý çok, zývanadan çýkmýþlar,

Her  türlü badireye, gidip çakmak çakmýþlar,

Hatta  hiç utanmadan, ne var deyip bakmýþlar,

Hak olanla kol kola, oluyorsan  insansýn.

Yaþanan acýlara, çýrpýnýrsa yüreðin,

Daima  düsturunsa, el uzatmak ereðin,

Bilesin ki tüm bunlar, insanlýðýn gereðin,

Böyle  güzel hallerle, doluyorsan insansýn.

Âdemin sözlerinden, geçer birçok mesele,

Zencisi beyazýyla, tüm renklerle el ele,

Ýyiye ve doðruya, kötülükten güzele,

Daima insanlýðý, suluyorsan insansýn…

Âdem Efiloðlu