Hayranlıkla yaratan sensin Rabbim vardırttın yanına sensin anladım
Bana yâr eyledin Rabbim sana şükrüm sonsuzdur hiç bitmez
Firkat beni yâre ulaştırır bakışıyla yandım canda canına vardım
Rabbim beni aşkla deryalara saldın aşkla her şeyi anladım
Sümbül yanağına bir gül kokusuna koştum kapısına ulaştım
Bir buse bahşedildi gül kokusuyla gönlüm der her an hoş tut
Başım üstüne ey gönlüm sen dağılma ben bakışına hayran kaldım
Artık ne üzgünüm ne gamım kaldı açtı hazan bahçelerimde bahar
Bağrıma sevinçleri doldurttun Rabbim aşkın sarılmasına bayıldım
Son demde aşk yaşanırmış anladım aşk girdi sevinçle bu canıma
Vardım badısabah o yâre sevinçten beni anlamasına hayran kaldım
Ey müşkül dünya ile dert sizler misafirimsiniz kalmadı bir hükmünüz
Artarken aşkım o yârin gamzesinde açan gül kokusuyla kendimi ona saldım
Mehmet Aluç