Ayrılan Tren Yolları Gibi

 

 Dallarda açmasını bekledik açtı kiraz

Kulaklarına küpe diye astım güldük eğlendik

Nasıl ayrılık trenine bindik ayrı ayrı

Eski günleri andık gözyaşıyla azıcık  beraberce

Resimlerimizde mazide solmuştu bizim gibi

Yıllar boyu neden izin verdik solmaya

Mecbur muyduk hasrete sarılmaya mutluluk varken

Özlem bizi beklerken özlemeyi neden seçtik

Birazcık sormaya utanıyorum bu utanç içinde

Yorulmak buymuş kapalı kapıları açmak için

Unutulmak buymuş kaçan günleri görmeden

Açan güller gibiydi bende gülüşlerin anlatamadım

Ne konuşabildik sadece yollarımızı ayırdık

Ayrılan tren yolları gibi

Farkında mısın bir hoşça kal diyemedik birbirimize

Müsaade dahi isteyemedik nedense

Giden gitti kalan bir şey kalmadı geride artık

Kalmayanda mutlu etmiyor

Hatırlamakta

Nakış nakış aşkı işleyebilirdik isteseydik gönlümüze

Ne sen ne ben gönlün hatırını bilemedik

Gülmeye çalışsak ta kara değildi bahtımız

Biz karaladık elimizle

Gönlümüzü türküler gibi yanık bıraktık

Yıllardır hala yanık kokuyor

Bölemedik aşkı gönlümüze tarumar ettik

Neyse fazla söze gerek yok

Beraber mazinin istasyonunda elimiz boş gezindik

Zaman her şeye ilaç olur sandık

Ne yazık ki birbirimize hiç yakınlaşmadık

Mehmet Aluç


( Ayrılan Tren Yolları Gibi... başlıklı yazı kul mehmet tarafından 12/25/2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.