Duvarlar Buz Gibi Yazýn Ortasýnda

Bu sensiz sorularýmýn bitmediði sokak

Sen gibi ben gibi þimdi ýssýz

Gelmeleri bekleyen bir ben gibi topraklar kuru

Yaðmuru bekleyen toprak gibi heyecan dolu

Yaðarken deðmiyor bir tek damla üzerime

Sokaklar sele gitmiþ bir ben kuru kalmýþým

Göðe bakamýyorum bardaktan boþanýrcasýna yaðýyor

Bir benim üstüme yapmýyor nedense

Yokluðunun istasyonunda bir ben varým

Herkes karþý kavuþmalarýn istasyonunda

Ýçimde bir benim mi endiþe var

Bir þarký dinleyeyim dedim

Ayrýlýðýmýzdan söz etti kapattým

Ah aklýmdaki sensizliðin sesini kýsamadým

Her yer kalabalýk benim yaným ýssýz

Her köþede bir canlýlýk bir bende yok

Kaybettim mi her þeyimi sen giderken

Yoksa sen mi çaldýn habersiz

Ýþte yine kapýmda öldüðüm yerdeyim

Herkes sessizce bana bakýyor

Herkes sessizlik içinde

Bir gönlümde kalabalýk sesler var

Birde az sonra mezarýmda olacak

Bunlara sebep olan ben deðildim

Babil’in asmalarýný üzümlerini ben çalmadým ki

Üzüm yerken dallarýný kýrmadým ki

Ýhtimaller beklemeler söyleyememeler

Bir çýðlýk gibi yanýmda kulaklarým saðýr

Benden baþka duyan yok

Asýlý duruyorum her köþede her duvarda

Ýndirmeyin asýlý kalayým kendi elimle düþtüysem eðer

Duvarlar buz gibi yazýn ortasýnda

Isýtmýyor güneþ yârin gözleri gibi kýsýk kalmýþ

Hisseme düþen budur çeker giderim

Yok, olmadýðým bir þehre

Seni unutturacak bir memlekete

Bulunmaz mý bulunur Anadolu’m da

Medeniyetin toprak altýnda kalan bir þehrinde

Mehmet Aluç