EY KASTAMONU

Öyle bir þehirsin ki,
Gurbete düþtüm der vuslat görürsün,
Bir yanýnla Karadeniz’i,
Bir yanýnla Anadoluyu düþündürürsün.
Yeni gelenler rüya sanýr,
Düþünmezler ki yok mu sonu,
Sen tatlý bir rüyadan da ötedesin, Ey Kastamonu...

Melanet içinde olanýn yok,
Halkýnýn içi dýþý birdir,
Kolay kolay düþenin yok,
Halkýnýn hepsi pirdir.
Misafirlere zorluk yok ikramýn boldur,
Ýç þunu, ye bunu,
Sen ne kadar da misafirperversin Ey Kastamonu...

Tutup þarký yazsalar ülkeye,
Nakaratý sen olursun,
Yazanýn yüreðine,
Söyleyenin diline derman dokursun.
Yazdýkça yazmanýn,
Söyledikçe söylemenin gelmeyecektir sonu,
Sen nice güzel bestelere layýksýn Ey Kastamonu...

Topraðýna düþenin gönlü rahattýr,
Geride býraktýklarý etmez ki gam,
Pir Þeyh Þa’ban-ý Veli’yle tanýþanýn ardý
Eder mi ki hiç feryat figan.
Aktarsam seni dilden dile,
Anlatsam Sa’di Çelebi’nin diliyle,
Ýmaný göðüslese yüreðim, Mabed’sin Ey Kastamonu...