Sendin söyleyen üstelik geç tanýmýþlýðýmda seni hayretler içerisinde yazdýðým þiirlerin üstüne nemalandýðým acýlarým ve senden payýma düþen acýlarýn, sevgili Didem…

‘’Aklým baþýmda olsaydý þiir yazmazdým…’’(Didem Madak)

Ben hiç þiir içmedim bir ömür gönlün ufkunda salýnan kayýklardan batan gemilerden arda kalan bir isyan olacaðýmý da hiç bilmedim.

Bir defa âþýk oldum.

Bir kere daha…

Oysaki muhatabý yoktu bu aþklarýn ve ben henüz þiir yazmamýþken bilemediðim de yaþadýðým hayatýn baþlý baþýna þiir olduðunu.

Yosun gözlerim.

Titrim.

Hecelerim.

Ve birbirine aykýrý olan iki ismim:

Yýldýz olmayý dilediðim gecelerin sabahýna bir gül/üm/seme olarak erdiðim.

Ýçimin kayrasýnda yorgun aparatlar.

Seyyah yüreðimde saklý dualar.

Aþk olduðumu bilmedim ve hep de aþk ile d/okundum ben hem insanlara hem de canlý cansýz tüm varlýklara…

Ne hoþ bir eda ile de veda ettim yüreðimin ve kimliðimin muhataplarýna.

Sözcüklerim ritmikti bir ömür çünkü analitik zekâmla deþiyordum içimi ve yerkabuðunu güncemse saklýdaydý-saklýymýþ hatta-en derinde.

Üç maymunu asla bilmedim ve asla söylemedim birinin sýrrýný diðerine ama çok da sýrrýmý paylaþtým insanlarla ve bir üçüncüden hatta çoðul kimliklerden duyduðum ne çok söylence nazarýnda insanlarýn itilip kakýldýðým üstelik her biri dostumdu benim en yakýn arkadaþým, Didem.

Sencileyin bir hata mýydý yoksa þiirler?

Bencileyin bir kurtuluþ bir mucize aþka adadýðým ömrüm ama bir farkla hemcinslerimden çünkü içimde yaþadýðým yaþattýðým aþkýn bir muhatabý yoktu aslýnda ve asla da olmayacaktý.

Ben hep kiþilik sevdim.

Hep tek kiþilik aþklar telaffuz ettim elbet sessizce.

Bir mýzraksa yüreðime saplanan.

Bense salon salamanje sevgiler inþa ettim okuduðum kitaplarda…

Ýnsansýz yaþadýðým yýllar ve tek dostumdu kitaplar.

Þeytanýn bacaðýný kýrýp da insan içine çýktýðým ve mutlu addedilen varlýðým…

Mutlak bir sayýymýþým ben meðer.

Ýlkesi olan bir sayý hem artý hem eksi hanede saklý s/onsuzluk.

Defolu olmayan varlýðým ve zihnim ve hep de söylediðim gibi:

En büyük sermayemdi beynim…

Beylik cümleler kurmadýðým ve beylik rüzgârlara itibar etmedim çünkü bendim beni savuran ve s/avunan rüzgâr öyle ki…

Estiðim bir vakitler yer yerinden oynarken ve gecemi gündüzüme katýp bir koltukta taþýdýðým ne çok karpuz.

Gözlerim ýþýl ýþýl.

Zihnim aydýnlýk.

Yüreðimse tertemiz…

Öylesine sevgi doluydum ki ve yüreðimde s/akladýðým onlarca belki yüzlerce insan aralýksýz muhatap olduðum ve henüz çok gençtim ve þiirlere nasýl da uzak, sevgili Didem.

Seninle dertleþmeyi seviyorum çünkü canýmý yakmýyorsun.

Sen de seviyorsun biliyorum beni dinlemeyi çünkü ben de senin canýný yakmýyorum.

Caný yanmýþ insanlardan asla zarar gelmez çünkü sevgili Didem ve de þiir yazan insanlardan…

Evet, þiir yazmaya çok geç baþladým ama þu da bir gerçek/miþ ki hayatý ben zaten þiir gibi yaþamýþým öyle ki çalýþtýðým hangi ortam olursa olsun ya da girip çýktýðým hep þiir bellemiþim hayatý ve sevgi de þairin tek diliymiþ týpký dilimden ve yüreðimden düþmediði gibi.

Mevsimin nazýný yaþýyorum.

Mevsimin yasýný yaþatýyorum.

Dün bahardým bu gün hazan.

Dün Nisandým ama insanlara iyi gelmedi mutluluðum ve mutlu þiirlerim.

Mutu hep mi hüzün olmalý insanýn? Bir de demezler mi?

‘’Haydi, gül ve isminin hakkýný ver.’’

Ben de saf saf inanýyorum insanlara ve günler evvel o kadar mutluydum ki dolayýsýyla yazdýklarýma yansýttým mutluluðumu ve hayli de takdir edildim ama yine geç anladým ki; her þey bir oyunmuþ…

Hep mi oyuna gelir insan, Didem ve hep mi aymazlýktýr yürek iklimi?

Seyyah sözcüklerim ve þeffaf yüreðim ve sedeften defter kabým bense metruk hanelerde saklý firari hayaller ve de kâbuslar gibi peþindeyim duygularýmýn belki de duygularým beni yalnýz býrakmayan ve kimse burnu Kaf Daðýnda oysaki ben sýrtýmý daðlara yaslamýþçasýna mutluyum elbet yanýldýðýmý da defalarca yaþarken biliyorum ki; Rabbimden baþka dað yoktur sýrtýmý yaslayacaðým hatta ve hatta babam yaþasaydý bile sýrtýmý yaslamama büyük ihtimalle izin vermezdi.

Gerçekler acý, sevgili Didem.

Gerekçeleri de var iken gerçeklerin…

Hangarý yüreðimin.

Atýlý kullanmadýðým beynimin.

Ýdrak ettiðim kadar da ifa edemediðim.

Benimse hayal dünyam inanýlmaz engindir gel gör ki her þeyin de farkýndayým ve ayýrdýna varabiliyorum artýk kimin doðru kimin yalan söylediðinin gerçi kalp gözüme kavuþalý çok yeni oldu ama…

Bir de izah edemezken insanlara kap gözümün muhteviyatýný sanýrým yine sessizliðimi sürdüreceðim bu hengâmede yaþamak ve yazmak bile baþlý baþýna bir mucize.