İşte karşı karşıyayım kendimle
Kaçınılmaz ve korkunç anla
Fazlasıyla gerçek bir aynayla
Zıtlaşıyoruz lakin ruhum beni bağlıyor.
Bütün boş çarelerden geri dönüyorum
Çünkü kimse gençliğimi anlatamaz
Hayatın ezici ağırlığını çok fazla taşıdım
Ve bugün son umutsuzluğuma ağlıyorum.
Mücadelenin, çabanın ne önemi vardı
Ama bugün kaygı sesimi susturdu
Ruhum bedenimden önce yaşlanmış
O korkunç yokluk sardıkça sarıyor
Ve bu, yıpranmanın karanlık dehşeti
Her gün biraz daha istila ediyor.
