Dört mevsim üşüyorum, içerimde kara kış,

Elbette  donacağım, canım yanıyor Leyla.

Dağıttı yüreğimi, mıhladığın son bakış,

Bilemezsin bağrımız, nasıl kanıyor Leyla

 

Sükût düşürdün dile, gereksizce sızlandın,

Gitme dedim uzağa, gel dedikçe nazlandın,

Ayrılığa koşarken, hiç durmadın hızlandın,

Artık dünya dediğin, fena dönüyor Leyla.

 

Uğru  uğru  bir keder, üzerime  sarıldı,

Uykular haram oldu, gece güne karıldı,

Aynalar göstermiyor, gülüşüme darıldı,

Bir görsen eller bile, seni kınıyor Leyla.

 

Yıllar var usul usul, karıştı izler ize,

Taşardı dertlerimi, anlatsaydım denize,

Hiçbir acı hiçbir güç, getirmez beni dize,

Zehirlenmiş düşlerin, sanma yunuyor Leyla.

 

Harfleri alevdendir, şu düşen kara yazı,

Kaderin biçtiğine, Âdemi artık razı,

Avuçlarım içinden, bırakmışım niyazı,

Artık bitti desem de seni anıyor Leyla.

 

Âdem Efiloğlu

( Leylaya Sükût başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 22.12.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu