Online Üye
Online Ziyaretçi
“Umut, uyanık adamın rüyasıdır”(Aristoteles)
Umut ıstırabın panzehiridir
Ömrümün baharı, yazıdır umut…
Huzurun başkenti, gül şehiridir
Hayat türküsünün sazıdır umut…
Uzakta olsa da duyulur sesi
Umuttur huzurun gerçek adresi
İçimi hoş eyler gönül bestesi
Çoklar harmanının azıdır umut…
Umudun bağından goncalar derdim
Muhacirdi ruhum, sükûna erdim
Aydınlık günleri önüme serdim
Hayat lambasının gazıdır umut…
Acılar gönülde gül açtığında
Kokusu etrafa aşk saçtığında
Gölgeler önümden hep kaçtığında
Aydınlık günlerin hazzıdır umut…
Umudun gemisi varır engine
Fecir göklerinin o gül rengine
Davul bile vurur dengi dengine
Çok sesli hayatın cazıdır umut…
Gün doğar dağılır içimden kasvet
Umuttur eldeki en büyük servet
Yüce gönüllerde bulunmaz nefret
Hayat denen gölün kazıdır umut…
Umut kalp ışığı, yüce fermandır
Boşlukta asılı geniş zamandır
Yaramıza merhem, derde dermandır
Sevdanın işvesi, nazıdır umut…
Umut tarlasında huzur biçilir
Onun sevdasından serden geçilir
Gönül pınarından şerbet içilir
Yürek santralinin fazıdır umut…
Umudun sırrına ermeye geldim
Yarını bugünden görmeye geldim
Aşk bahçesinden gül dermeye geldim
İstikbale köprü, mâzidir umut…
Umuda sarılan engeller aşar
Karamsar insanlar düz yolda şaşar
Umut denizinde dalgalar coşar
Ömür aşımızın tuzudur umut…
Canımızdan içre canımızdır o…
Damarda dolaşan kanımızdır o…
Karanlığı delen tanımızdır o…
Gönül merasında kuzudur umut…
Ömür bazen yokuş, bazen iniştir
Hayat dar olsa da umut geniştir
Ona sarılmamak bir tükeniştir
Yanan gönüllerin buzudur umut…
Soframızda katık, ekmektir umut…
Sabır tespihini çekmektir umut…
Alnımızdan terler dökmektir umut…
Ömrün hulâsası, özüdür umut…
Her şey yok olsa da umutlar vardır
O bir sevgilidir, vefalı yârdır
Unutma ki kışın sonu bahardır
Yaşamın membaı, gözüdür umut…
Umut tükenince ne kalır elde?
Sonsuzluğa akar sazlarda, telde
En güzel bestedir, söylenir dilde
Yarının berceste sözüdür umut…
Umuda yol alan yolda kalmaz ki…
Bu yoldan gidenin yüzü solmaz ki…
Derin düşünceye, derde dalmaz ki…
Ömrümüzün gülen yüzüdür umut…
Bahçemizde açan rengârenk güldür
Yanı başımızda öten bülbüldür
Gönlüm bir kuğudur, umut bir
göldür
Dağların menzili, düzüdür umut…
Umut insanları hayata bağlar
Duygular canlanır, raks edip
çağlar
Ona uzak kalan gece gün ağlar
Hayat kitabının cüzüdür umut…
M. NİHAT
MALKOÇ