Bir gurbet akþamýnda, sýla yâda düþünce; hasret de yüreðe kor olur düþer. Sol böðürde bir sancý baþlar.Sanýrsýn sular yanar tutuþur. Akþam, kuþlar yurduna yuvasýna dönerken, kanat çýrpýþlarýna iç geçirilir. Suya inen akþamlar, daha bir kasvetlidir.Ýþte, o demde imdada kuþlar ve türküler yetiþir. Hasretimizi, sevgimizi kuþlara ve türkülere emanet ederiz. Biliriz ki emanete ihanet etmez kuþlar ve türküler.


Kahýr çemberi, yakamýzý býrakmasa da türkülerle avutmaya çalýþýrýz gönlümüzü. Gurbet baþtan baþa kahýr, baþtan baþa hasrettir; türküler, hasret acýsýný dindiremese de bir nebze olsun hafifletir. Türkülerimiz, bizim þeceremiz. Bizi, hâlihazýrda ve gelecekte yaþatýr. Hüznümüz, sevincimiz , abatlýðýmýz ve felaketimiz onlarla dillenir.O yüzden gurbette de sýlada da türkü dinlenir,söylenir. Çünkü, Anadolu’da hasreti hem gurbetteki çeker, hem sýladaki. Bizim lügatimizde “hasret” sözcüðü diðer dillerden daha derin anlamlar taþýr. Bu anlamda baþka hiçbir dilde karþýlýðý yoktur denilebilir. “Yarim Ýstanbul’u mesken mi tuttun/Gördün güzelleri beni unuttun.”, “Yüksek eyvanlarýn serin köþesi./Kýrýldý gönlümün narin þiþesi./Ýsterse olsan da Mýsýr paþasý./Çaðýmda gelmedin istemem seni.”minvalde türküler, sýladan gurbete çýkan sevgiliye yakýlýp söylenen türdendir . “Þu uzun gecenin gecesi olsam./Sýlada bir evin bacasý olsam./Dediler ki nazlý yârin çok hasta,/ Baþýnda okuyan hocasý olsam.” Tarzýndakilerse, gurbete çýkmak zorunda olan bir yiðidin baðrýndaki özlem ateþini dile getiren türkülerdendir.


Türkülerimizde kuþlar birer simgedir. Sevda, hasret, ayrýlýk onlarsýz dile getirilirse, tek kanatlýdýr sanki. Zaten bazý kuþlarýn adýnýn söylenmesi yeter. Adýný duyanda hemen bir þeyler çaðrýþtýrýr . Türkülerde kuþlarýn kendilerine yer bulmasýnýn nedeni budur herhalde. Bülbül, zarý zarý aðlayan bir âþýktýr.Güvercin ak pak sevgili. Turna, özgürlüðün, geleceðin, ve hasretin anlamýný top yekun uhdesinde taþýr. Bir çift turna gördüm durur dallarda./Sizi bekleyen var bizim ellerde./Seversen Mevla’yý kalma yollarda./ Bizim ele doðru gidin turnalar.” diye gönüldeki hasret , sevgi, selâm turnalara emanet edilir. Ayrýlýk acýsýna merhem umulur. Bizim sevgimiz, hasretimiz,sýlamýz, gurbetimiz; türkülerimizle ve kuþlarla harmanlanmýþtýr. Acýmýz ve aþkýmýz gönlümüzde demlense de türkülerde dile gelmiþtir. Gönül, bazen telli turna olup havada uçmuþtur , bazen yeþil ördek olup göllere dalmýþtýr.


Kýskançlýðýmýz hasetten deðil, sevgidendir bizim. O nedenle “Üstünde uçan kuþlarýn tutup kanatlarýný yolasým gelir .” diye feryat figandadýr türkümlerimizde yürekler. Biliriz ki gözlerinden güvercinlerin su içtiði bir peri sýlada bizi bekler. Bizim türkülerle ve kuþlarla bu denli hemdem olmamýz nedensiz deðildir. Türkülerle ve kuþlarla dile gelir hasretler, sevgiler…
Ankara,17.05.2010 Ý.K