Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan bir acayip oluyor.
Pencerelerine ışık vuran tren,
Acaba nereye gidiyor.
Herkeste iş, güç…
Ufuklar mavi,
Ağaçlar yeşil…
Uzaktaki çoban, koyunlarının derdinde;
Koyunlar ot derdinde.
Çimenler ıslanmış
Yağmurun kokusu yayılmış;
Her nefeste ciğerlere…
Ben vagonun üzerinde,
Akasya ağacı var bir tane yanımda.
Ömrünü doldurmuş,
Son yeşilliğini de bu yıl vermiş.
Evet,
Yağmurdan sonra;
Aslında hiç ıslak kalmamıştır toprakta.
Herkesin bir sevdiği vardır,
Koyu bulutların arkasında.
Akşam olmuştur bile,
Sevgilerden uzakta;
Yağmurdan sonra…