Gittin sevgili bahar ve güz gibi
Herkeslerden sakýndýðým yaðýz
Nasýl da kem nefeslerden ürkerdim
Seni canýmýn canýna nasýl da gizlerdim
Yetmez miydim sana söyle yar
Ben ki miladýnda tutsak bir beden

Gözlerim
Hüzzam yeþillerden süzdüklerim
Kör karayý bile her dem ümitle beklediðim
Adýna yosun ipinden hasretler ilmeklediðim
Yollarýnda bin yemin gibi ben yeterdim sana
Eðer ki özlediðini beklediðini bilseydim
Öyle kolay silip geçtin…
Nihayetinde dudaklarýmda sustu aþk
Bütün mevsim çiçeklerinden gülmeleri mi
Gökkubbede büyüttüðüm ümitlerimi
Uðruna yazdýðým onca þarký ve þiirlerimi
Maralý Ceylan gibi sektirdim hepsini
Vuslatsýz bir ömrü nehre salýndým biçare
Ve ellerimle
Hasretini her gün biraz daha yoðurdum
En sevdiðim sen…
Þimdi en ulaþýlmazým erken kýþým oldun yar…
Bu aþkýn adý vurgun yedi artýk Ýda’dan
Gittin sevgili bahar ve güz gibi.