RAHMET AYLARI

M.NÝHAT MALKOÇ


Ameller açýsýndan en bereketli zaman dilimi üç aylardýr. Recep, Þaban ve Ramazan diye adlandýrýlan bu mübarek aylar, müminler için büyük bir manevî fýrsattýr. Rasûlüllah (s.a.v) bir hadis-i þerifinde; “Recep Allah’ýn ayý, Þaban benim ayým ve Ramazan ümmetimin ayýdýr” buyurmuþtur. Ayrýca Peygamber Efendimiz, Recep ayý girince, “Allah’ým! Recep ve Þabaný bize mübarek kýl! Bizi Ramazana ulaþtýr” diye dua ederdi.

Üç aylar kandillerle bezenmiþtir. Beþ mübarek kandil gecesinden dördü bu aylar içinde yer almaktadýr. Üç aylar zamana nur saçmaktadýr. Regaip gecesi, Recep ayýnýn ilk cuma gecesine, Mirac gecesi, Recep ayýnýn yirmi yedinci gecesine, Berat gecesi, Þaban ayýnýn on beþinci gecesine, Kadir gecesi ise Ramazan ayýnýn yirmi yedinci gecesine tevafuk eder.

Recep ve Þaban aylarý adeta Ramazanýn müjdecisi konumundadýrlar. Onun içindir ki bu aylarda zaman zaman oruç tutarak Ramazana hazýrlanmalýyýz. Zira Resulullah Efendimiz bu aylarý sýk sýk oruçla geçirirdi. Hz. Aiþe validemiz, Rasûlüllah (s.a.v)’ýn Þaban ayýndaki orucu hakkýnda þöyle der: “Þaban ayýndaki kadar çok oruçlu olduðu bir ay görmedim”

Bu aylar maneviyat tarlasýnýn ekim aylarýdýr. Yüreðe ekilen her bir tohum binlerce baþak verecektir. Çünkü feyiz ve bereketinde sýnýr yoktur bu manevî mevsimin… Rahmet dalgalarý gönül dünyamýzý arýndýrýr sürekli… Günahlar tel tel dökülür.

Üç aylar müminler için geçmiþle hesaplaþma mevsimidir. Gidiþatýmýzý gözden geçirmeliyiz bu aylarda… Doðru yolda mýyýz, deðil miyiz?...Bunun muhasebesini yapmalýyýz. Mevcut duruma göre yarýnlarýmýza þekil vermeliyiz. Molla Kasýmlar’ý beklemeden kendimizi sýðaya çekmeliyiz. Zira önümüzde ne kadar ömür kaldýðý bilinmemektedir.

Ne de çabuk geçiyor zaman… Geçen yýlýn üç aylarýnýn manevî lezzeti hâlâ damaðýmýzdayken bir yýl daha mazinin karanlýðýnda kaybolup gitti. Allah’a hakkýyla kul olanlar için bir kayýp deðildir bu… Aksine büyük bir kazanç… Çünkü geçen her gün þuurlu müslümaný bir adým daha cennete yaklaþtýrýyor. Fakat kulluðunun gereðini yerine getirmeyenler için býrakýn bir yýlý, bir dakika bile telâfisi mümkün olmayan bir kayýptýr.

Müslümanlarýn dertleriyle dertlenebiliyor muyuz? Gördüðümüz garibin elinden tutup gözyaþýný silebiliyor muyuz? “Müslüman müslümanýn kardeþidir” ilâhî ölçüsünü hayatýmýzda tatbik edebiliyor muyuz? Bunlara müspet cevaplar verebiliyorsanýz ne mutlu size… Fakat ne yazýk ki bu sorularýn çoðuna duyarsýz kalýyoruz. Aynada sadece kendi suretimizi görüyoruz. Maalesef baþkalarýnýn yaþadýðý acýlar bizi hiç alâkadar etmiyor. Durum bu iken, bir sýkýntýmýz olunca yardýmýmýza koþmayanlarý þiddetle tenkit ediyoruz. Ne verdin ki ne istiyorsun?

Bazý gün ve geceler Allah katýnda muteberdir. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) bir hadisi þeriflerinde: “Beþ gece vardýr ki, onlarda yapýlan dualar reddolunmaz, kabul edilir. Bunlar: Recep ayýnýn ilk cuma gecesi (Regaip Kandili), Þaban ayýnýn 15. gecesi (Berat Kandili), Cuma gecesi, Ramazan Bayramý ve Kurban Bayramý geceleridir.”

Bu ne büyük bir müjdedir inananlar için… Dua ediyorsunuz huþu içinde… Hedefe kilitleniyorsunuz tabir caizse… Allah sizden dua bekliyor. Dualarýnýza icabet edeceðinin garantisini bile veriyor. Buna raðmen bu mübarek rahmet saðanaðýnda oturuyorsunuz televizyonun karþýsýna… Onun bunun magazin dedikodularýný seyrediyorsunuz. Böyle bir kalbin fesatla dolup manen iflas etmemesi mümkün mü? Bir düþünün!...

Ne kadar büyük günahkâr olsak da Allah’ýn rahmet ve maðfiretinden ümit kesmemeliyiz. Bunun yanýnda ne kadar çok ibadet etmiþ olsak da amellerimize güvenmemeliyiz. Yani ümit ile korku arasýnda yaþamalýyýz. Allah affedicidir, merhametlidir. Hatalarýmýzdan piþman olup bir daha yapmamak üzere tövbe ettiðimizde hiç günah iþlememiþ gibi olabiliriz. Nitekim Yüce Allah, engin rahmetine sýðýnýp, tövbe etmemizle ilgili olarak þöyle buyurmaktadýr: “(Ey Muhammed!) De ki: Ey kendilerine kötülük edip aþýrý giden kullarým! Allah’ýn rahmetinden ümidinizi kesmeyin, doðrusu Allah günahlarýn hepsini baðýþlar. Çünkü O baðýþlayandýr, merhamet edendir.” (Zümer S. 53.Ayet)

Fakat Allah affeder diye de günah iþlemeye devam etmemeliyiz. Rabbimiz kulun kalbine bakar. Ona göre amellere kýymet biçer. Hem þunu da asla unutmamalýyýz ki üç aylarda yapýlan ibadetler bizi cennete götürmeye yetmez. Dokuz ay boyunca yan yatýp müslümanlýðý üç ayla sýnýrlý tutup cennet hayaliyle yaþamak hüsrana davetiye çýkarmaktan farksýzdýr. Bir öðün yemek yemek gelecek günlerde tok olmamýza yetmiyor. Ýþte ibadet de öyledir; ruhlarýmýz her gün ibadetle süslenmedir. Ýbadette devamlýlýk esastýr. Az ama devamlý ve de ihlâslý… Bunu hayatýna düstur edinenler iki cihanda da aziz olurlar.

Cennetin anahtarý kulluktur. En büyük hürriyet Allah’a kul olmakla elde edilir. Kula kulluk etmek hürriyetimizi kýsýtlar. Bunun aksine Cenab-ý Hakk’a kulluk etmek gönül dünyamýzý geniþletir. Çünkü sýnýrsýz boyuttaki mülkün sahibi sadece O’dur. Öteki âlemde huzurlu ve bahtiyar yaþamak için kula deðil, Allah’a kul olmalýyýz. Cennet o kadar ucuz deðil ki!… Cehennemde de ateþ yok. Herkes ateþini dünyadan götürüyor oraya… Haþr Suresi’nde, Yüce Allah, ahiret için hazýrlýk yapmamýzý emrederek þöyle buyuruyor:

“ Ey iman edenler! Allah’tan korkun, herkes yarýna ne hazýrladýðýna baksýn. Allah’a karþý gelmekten sakýnýn, çünkü Allah yaptýklarýnýzdan haberdardýr. Allah’ý unutan ve bu yüzden Allah’ýn da onlara kendilerini unutturduðu kimseler gibi olmayýn. Onlar yoldan çýkan kimselerdir”( Haþr S. 18–19.Ayetler)

Üç aylardan sonra da ibadetlerimize devam etmeliyiz. Çünkü iç dünyamýzý besleyen, manevî hazlardýr. Kalbimizi üç ay týka basa doyurup dokuz ay aç býrakýrsak iç dengelerimiz sarsýlýr. Nasýl ki günde üç öðün yemek yiyorsak ve bunda belli bir düzeni yakalamýþsak öyle de kulluðumuzun þiarý olan ibadetlerde de Allah’ýn belirttiði ölçüleri hayatýmýzda yaþamalý ve yaþatmalýyýz. Üç aylarým bütün Ýslâm âlemine hayýrlý olmasýný Allah’tan niyaz ediyorum.